dać czemuś radę

См. также в других словарях:

• rada — ż IV, CMs. radzie; lm D. rad 1. «to, co się doradza, porada; sposób zaradzenia czemuś» Dobra, mądra, praktyczna, życzliwa, cenna, przyjacielska rada. Potrzebować, szukać, zasięgać rady. Pomagać, służyć komuś radą. Prosić kogoś o radę. Słuchać… …   Słownik języka polskiego

• poradzić — dk VIa, poradzićdzę, poradzićdzisz, poradzićradź, poradzićdził 1. «udzielić komuś rady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie, zalecić komuś środek na coś; doradzić» Poradził nam zaczekać. Poradzę ci, jak to zrobić. Poradziła mu, aby… …   Słownik języka polskiego

• sprostać — dk I, sprostaćam, sprostaćasz, sprostaćają, sprostaćaj, sprostaćał 1. «dorównać komuś lub czemuś» Sztuka nie sprosta arcydziełom przyrody. Nikt nie sprosta mu w odwadze. 2. «dać sobie radę z czymś, podołać czemuś» Sprostać obowiązkom, trudnościom …   Słownik języka polskiego

• podołać — dk I, podołaćam, podołaćasz, podołaćają, podołaćaj, podołaćał «dać sobie radę, uporać się z czymś, potrafić coś zrobić; sprostać czemuś» Podołać kłopotom, nieszczęściu, trudom. Podołać obowiązkom, pracy, zadaniom …   Słownik języka polskiego

• przebrnąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVa, przebrnąćnę, przebrnąćnie, przebrnąćnij, przebrnąćnął, przebrnąćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przebyć z trudem jakąś trasę pełną przeszkód terenowych; przedrzeć się,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• sprostać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, sprostaćam, sprostaća, sprostaćają {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dorównać komuś lub czemuś; zrównać się, doścignąć, dotrzymać kroku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie może sprostać mu w …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ciągnąć — ndk Va, ciągnąćnę, ciągnąćniesz, ciągnąćnij, ciągnąćnął, ciągnąćnęła, ciągnąćnęli, ciągnąćnięty (ciągnąćniony) 1. «przesuwać, wlec kogoś, coś; prowadzić, przewozić, przeciągać kogoś, coś z wysiłkiem, trudem, przezwyciężając opór» Ciągnąć… …   Słownik języka polskiego

• nadążyć — dk VIb, nadążyćżę, nadążyćżysz, nadążyćdąż, nadążyćżył nadążać ndk I, nadążyćam, nadążyćasz, nadążyćają, nadążyćaj, nadążyćał 1. «nie zostać w tyle za kimś, dotrzymać komuś kroku» Szedł tak szybko, że nie mogłem nadążyć. przen. Nie mógł nadążyć… …   Słownik języka polskiego

• wydołać — dk I, wydołaćam, wydołaćasz, wydołaćają, wydołaćaj, wydołaćał «poradzić sobie z czymś; sprostać, podołać czemuś, dać radę» Nie móc wydołać wszystkim obowiązkom. Wydołać ciężkiej pracy …   Słownik języka polskiego

• podołać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, podołaćam, podołaća, podołaćają {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zrobić coś, sprostać czemuś, dać sobie z czymś radę, przezwyciężywszy trudności; pokonać to, co przeszkadza w… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rada — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. radzie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} to, co się komuś radzi, proponuje; sposób zaradzenia czemuś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dać komuś dobrą, przyjacielską radę. Nie posłuchać rady …   Langenscheidt Polski wyjaśnień